കസ്തൂരി സുഗന്ധമൂറും കാറ്റേയൊന്നു വീശുകില്ലേ
എന്റെ മനക്കണ്ണിലൂറും കണ്ണീരൊന്നൊപ്പുകില്ലേ
ഉണ്ണിതന്നുള്ളില്‍ നീറും അംഗാരക നാളം മെല്ലെ
തഴുകിടൂ നീ ഉയിര്‍ത്തിടൂ നീ ഉണര്‍ത്തിടൂ നീ
ഉണ്ണീ നിന്‍ കണ്ണില്‍ വീണ്ടും ജീവകാന്തി ശോഭിക്കാന്‍
നിന്‍റെയിഷ്ട ദേവകള്‍ക്കു മുന്നില്‍ ഞാനെരിഞ്ഞീടാം
പൊന്നിളം കണ്‍തുറന്നെന്നെയൊന്നു നോക്കീടാന്‍
ഏതു സ്വര്‍ഗ്ഗവാതിലും തുറന്നു ഞാന്‍ തപിച്ചീടാം
ഏഴു ജന്മവും നോമ്പ് നോറ്റിടാം (കസ്തൂരി)
ഉണ്ണിക്കൈക്കുമ്പിളില്‍ തേന്മാവിന് പൂക്കള്‍ വാരീടാന്‍
ഒരായിരം മാവിന്‍ തൈകള്‍ നട്ടു ഞാന്‍ കളിത്തോഴാ
നിന്‍ ചിരിതന്‍ തൂവലൊന്നു കാറ്റില്‍ വീണ്ടും പാറീടാന്‍
നീ വളര്‍ത്തും നീലപ്പീലി കണ്ണ് കൊണ്ട് വന്നു ഞാന്‍
വീണ്ടുമൊന്നു നിന്‍ കണ്‍തുറക്ക നീ (കസ്തൂരി)
നിന്നിളം കൈകള്‍ നീട്ടി എന്നെയൊന്നു തൊട്ടീടാന്‍
എന്റെ ജീവകാന്തി മൊത്തമായി ഞാന്‍ പകര്‍ന്നീടാം
നിന്റെ മാറിടത്തിലെ വിമൂകഭാവം മാറ്റീടാന്‍
എന്റെ നെഞ്ചിന്‍ താളമാകെ നിന്റെ മാറില്‍ ചാലിക്കാം
നിന്റെ കൊഞ്ചലിന്‍ തേനുതിര്‍ക്ക നീ (കസ്തൂരി)
