പേടമാന് കുറുമ്പീ
കണ്ണില് ആദര്ശമോ
പുഴയിറമ്പില് തുള്ളി മാഞ്ഞു പോയതെന്തേ
നിന്റെ കണ്ണില് എന്റെ ഛായ കണ്ടു നാണിച്ചോ
ലാസ്യ ഭാവം ആര്ക്കു കാണാന്
നേരമിത്ര കാത്തു നീ
ഗൗര കാന്തി മേനിയാകെ
തന്നതേതു ഭാസന്തി
അലസയായ് പതുങ്ങി നീ
മൂടുപടം മാറ്റവേ
മതികലയും അലിഞ്ഞുപോയി
നിന്റെ വക്ത്ര ശോഭയില് (പേടമാന്)
രക്തകളഭം തേച്ചു നീ
ആറ്റില് മെല്ലെ നീന്തവേ
ആറ്റിലഞ്ഞി പൂക്കളായി
നിന്റെ മേനി താങ്ങി ഞാന്
സിക്തതാളിയായി നിന്റെ
വേണിനാരില് നീന്തവേ
മതിമറന്ന് അലിഞ്ഞു ചേര്ന്നു
കൂന്തലിന് കരിമയില് (പേടമാന്)
കണ്ണില് ആദര്ശമോ
പുഴയിറമ്പില് തുള്ളി മാഞ്ഞു പോയതെന്തേ
നിന്റെ കണ്ണില് എന്റെ ഛായ കണ്ടു നാണിച്ചോ
ലാസ്യ ഭാവം ആര്ക്കു കാണാന്
നേരമിത്ര കാത്തു നീ
ഗൗര കാന്തി മേനിയാകെ
തന്നതേതു ഭാസന്തി
അലസയായ് പതുങ്ങി നീ
മൂടുപടം മാറ്റവേ
മതികലയും അലിഞ്ഞുപോയി
നിന്റെ വക്ത്ര ശോഭയില് (പേടമാന്)
രക്തകളഭം തേച്ചു നീ
ആറ്റില് മെല്ലെ നീന്തവേ
ആറ്റിലഞ്ഞി പൂക്കളായി
നിന്റെ മേനി താങ്ങി ഞാന്
സിക്തതാളിയായി നിന്റെ
വേണിനാരില് നീന്തവേ
മതിമറന്ന് അലിഞ്ഞു ചേര്ന്നു
കൂന്തലിന് കരിമയില് (പേടമാന്)
No comments:
Post a Comment